Het Rebels Kind is onderdeel van het Aangepast Kind negatief, binnen het Communicatiemodel (OVK-model). Het is de manier waarop het Aangepast Kind negatief uitdrukking geeft aan het verzet tegen de verwachtingen en regels van ouders. Het Aangepast Kind zetten we in als we ons conformeren aan de verwachtingen van anderen, de verwachtingen die onze ouders van ons hebben of later aan die van de leidinggevende op je werk. Het Rebels Kind komt in opstand tegen de verwachtingen van anderen, maar neemt geen autonome besluiten om het anders, op de eigen manier, te doen.
Opstandigheid
Momenten waarop we ons verzetten tegen verwachtingen en regels van anderen vanuit Aangepast Kind–negatief, zijn veelal momenten van een interne strijd om erbij te horen, gewaardeerd te worden en jezelf kunnen zijn. Het Rebelse Kind uit zich vaak in ondergronds verzet: verzet tegen de verwachtingen en regels wordt niet op een open en constructieve manier geuit, uit angst voor de afwijzing van de ander. Een voorbeeld is achter de rug van je moeder om toch een andere weg nemen naar school terwijl dit niet de afspraak was. Zo kun je ook een opdracht van je baas niet op de afgesproken tijd afronden, maar wel doen alsof je je aan de eerdere afspraak houdt. ‘Ik bepaal zelf wel hoe lang ik over een opdracht doe; dat bepaal jij niet voor mij!’
In vroegere TA-literatuur werd deze opstandigheid weergegeven als een afzonderlijk deel binnen het Aangepast Kind. Dit werd het Rebellerend Kind genoemd (Stewart & Joines, 1996). In meer recente TA-literatuur wordt het Rebelse Kind veelal aangeduid als gedragsuiting van het Aangepast Kind-negatief.
Bronnen
Berne, E. (1963), The structure and dynamics of organizations and groups. Philadelphia: J.B.Lippincott Co.
Thunnissen, M. en De Graaf, A. (red.) (2013), Leerboek Transactionele Analyse. Utrecht: De Tijdstroom.
Stewart, I. en Joines, V. (1996) Transactionele Analyse, het handboek (1e druk). Nottingham, UK and Chapel Hill, USA: Lifespace Publishing.