Supervisie zou je kunnen omschrijven als een contractuele relatie tussen de supervisor en supervisee,
gericht op het verbeteren van de professionele relaties en effectiviteit van de supervisee. Dit sluit aan
bij de definitie van Julie Hay (2007) over de functie van een supervisor: “It is his function to assist the
supervisee to reflect on his practice. The focus is on reviewing the supervisee’s practice in order to
increase his self-awareness enhance his competence”.
Supervisie is een essentieel onderdeel in het werk als TA professional, gericht op het (her)verkrijgen
van de autonomie van de ander. Je hebt te maken met de vraag of en hoe de ander persoonlijk en
professioneel kan groeien. Om die reden is het ethisch noodzakelijk om je eigen groei en ontwikkeling
te ‘beheren’. Supervisie is hiervoor een krachtig en passend instrument.
Er is veel geschreven over superviseren. De bijdrage van Clarkson (1992) is daarin belangrijk geweest.
Mazzetti (2007) vertaalde de bijdrage van Clarkson naar concrete richtlijnen voor een supervisie en
ontving hiervoor de Eric Berne Memorial Award 2012.
Mazzetti benoemt de volgende elementen:
- stel een duidelijk en passend contract op;
- identificeer de belangrijkste kwesties;
- maak effectief emotioneel contact met de supervisant;
- zorg ervoor dat zowel de supervisant als de klant voldoende beschermd zijn;
- verhoog de ontwikkelingsrichtingen;
- vergroot het bewustzijn en het effectief gebruik van het parallelle proces;
- ontwikkel een gelijkwaardige relatie.
Een andere belangrijke bijdrage heeft Stewart (1992) geleverd met zijn matrix waarin hij
verschillende gebieden van supervisie aanwijst (figuur 1) :
- de supervisie matrix (contact tussen supervisor en supervisant);
- de therapeutische matrix (contact tussen cliënt en supervisant);
- het gebied van overlap
- Feiten met betrekking tot de cliënt
- Het proces van de sessie, analyse van de transacties
- Analyse van de interventies van de supervisant
- Tegenoverdracht
- Parallelproces
- Tegenoverdracht van de supervisor
Onafhankelijk van het gekozen supervisie model gaat het in het supervisieproces om het heen en
weer bewegen tussen het ingebracht werk, de meta-reflectie daarop en de actuele relatie in het hier
en nu tussen de supervisor en supervisant.
Bronnen
Clarkson, P., (1992). Transactional Analysis psychotherapy. An integrated approach. New
York/Londen: Tavistock/Routledge.
Hay, J. (2007). Reflective Practice and Supervision for Coaches. London, Open University Press.
Mazetti, M. (2007). Supervision in Transactional Analysis, an operational model. Transactional
Analysis Journal, 37(2), 93-103.
Stewart, I. (1992). Supervision models. TWE Brighton 1992 (ongepubliceerd).
